[ad_1]
تا الان حتما شمار زیادی از شما ویدئوی مربوط به تماس یک کودک شش ساله با اورژانس فوریتهای پزشکی اصفهان را دیده و شنیده باشید.
اگر ندیدهاید میتوانید در اینجا ببینید:
مادر این کودک شش ساله ایرانی دچار مسمومیت دارویی شده بود و کاهش سطح هوشیاری داشت. کودک با اورژانس تماس گرفته بود و خواستار ارسال آمبولانس برای رسیدگی به وضعیت پزشکی مادرش شد.
طبعا از یک کودک انتظار نداریم بتواند منظور خود را در این موقعیت خطیر به روشنی و به راحتی بفهماند. اما خوشبختانه در این مورد خاص تیزهوشی و خوشصحبتی کودک و شکیبایی و مهارت کارمند پاسخگوی اورژانس باعث شد که موقعیت بیمار مشخص شود و آمبولانس به موقع برای نجات جان بیمار اعزام شود.
چه بسا که اگر کودک آشفته و مبهم صحبت میکرد و متصدی پاسخگو، بیحوصله و عجول بود، این تماس با بازی کودکانه اشتباه گرفته میشد!
اما مسلما موقعیتهای مشابه این طوری زیاد هستند و سناریوهای مشابه زیادی را میتوان متصور شد:
۱- در هنگام تماس با پلیس ۱۱۰ ممکن است اصلا کسی نتواند صحبت کند. چون ممکن است افراد تهدیدگری در پیرامون او حضور داشته باشند که متوجه تماس با پلیس بشوند.
۲-ممکن است یک فرد سالخورده تنها مثلا به دنبال سکته مغزی CVA گفتار واضحی نداشته باشد و نتواند صحبت کند.
۳-در هنگام پیشامد اورژانسهای اجتماعی هم ممکن است همین مسئله پیش بیاید.
۴-اصلا ممکن است در موقعیتهای پراسترس یا در یک شهر غریب هر شخص بالغ و سالمی نتواند به خوبی آدرس بدهد.
بنابراین لزوم راهاندازی یک سیستم سریع و دقیق تعیین موقعیت تماسگیرندهها با اورژانس احساس میشد.
شاید این کار باید خیلی وقت پیش انجام میشد. اما به هر حال، با هماهنگی که وزیر ارتباطات با وزیر بهداشت و درمان انجام دادهاند، وعده داده شده که ظرف یک ماه چنین سیستمی راهاندازی شود.
[ad_2]