[ad_1]
۱٫ مشاهدهگر خوبی باشید:
پیشازاین که بخواهید کاری کنید، مدتی، مثلا یک هفته، برای مشاهده رفتارهای او زمان بگذارید و توانمندیها و ناتواناییهای او در برقراری یک رابطه را بسنجید. حتما یادداشت بردارید تا وقتی خواستید تغییری که میخواهید را به وجود بیاورید، بتوانید اولویتبندی کرده و هدفهای خود از آموزش را تعریف کنید.
بهعلاوه، وقتی بدانید هنگام شروع در چه موقعیتی بودید و لیست خوبی از توانمندیها و ناتواناییها داشته باشید، بعد از مدتی، میتوانید دوباره به آن رجوع کنید و ببینید روشی که در پیشگرفتهاید مناسب بوده و تغییری ایجادشده، یا اینکه باید روش دیگری را انتخاب کنید. بنابراین،
• یک برگه سفید یا ترجیحا یک دفتر بردارید.
• به مدت یک یا دو هفته (بسته به میزان موقعیتهایی که برای مشاهده دارید)، هرروز، تاریخ بزنید و دقیقا بنویسید که در چه زمانی، در چه مکانی و با چه افرادی، چه رفتارهایی درزمینه دوستیابی و برقراری تعامل از فرزند خود دیدهاید.
• سعی کنید آنچه میبینید را بنویسید، نه حدسیات و قضاوتهای خودتان را. برای مثال:
روز سهشنبه، ۱۰ مرداد ۹۶، بعدازظهر، در پارک نزدیک خانه، برای استفاده از تاب، پسرم دختربچهای که میخواست وار شود را هل داد. و …
۲٫ اولویت بندی کنید:
از لیستی که تهیه کردید، پیدا کنید که فرزندتان در کدام مهارت مسئله دارد. (البته به این شرط که مشکل زمینهای مانند اختلال اضطرابی، وسواس و مانند آن وجود نداشت باشد و موضوع به مهارتها مربوط باشد). سعی کنید موضوع را اولویتبندی کنید و ببینید در درجه اول برای آموزش، چه چیزی را باید در نظر بگیرید. برای مثال:
۳٫ خودتان را هم بررسی کنید:
۴٫ علمی پیش بروید:
۵٫ حواستان به اعتمادبهنفس فرزندتان باشد:
قرار است به او نشان بدهید که مشکل او را درک میکنید و دارید تلاش میکنید که به او کمک کنید، نه اینکه مثلا اگر به این نتیجه رسیدهاید که او در تشخیص احساسهای دیگران مشکل دارد، یک برچسب تازه برای تحقیر او پیداکرده باشید و هر وقت میخواهید به او چیزی را گوشزد کنید، بهنوعی به رخش بکشید که ضعف تازهای را در او پیداکردهاید.
۶٫ مرحلهبهمرحله نقش یک مربی یا راهنما را داشته باشید:
۷٫ قضاوتهای دیگران در مورد رفتار فرزندتان را بهپای خودتان ننویسید:
۸٫ پیشرفتهای فرزندتان را با خودش در میان بگذارید:
۹٫ برای فرزندتان موقعیتهایی برای برقراری ارتباط درست کنید:
میتوانید با خانوادههای دوستان او در مدرسه، که آنها را مناسب میبینید، ارتباط برقرار کنید. از آنها دعوت کنید به منزل شما بیایند. با آنها به پیکنیک بروید. هم دوستان فرزندتان را بهتر میشناسید، هم روی روابطش نظارت بهتری دارید و هم به او موقعیتهایی بهتر برای دوستیابی و نگهداشتن روابط دوستانهاش میدهید.
[ad_2]