[ad_1]
فردا – پانزدهم اردیبهشت- جلسه کمیسیون امور زیربنایی دولت برگزار خواهد شد. قرار است در این جلسه مجوز تاکسیهای اینترنتی مورد بررسی قرار بگیرد و شاید خروجی این جلسه این باشد که تاکسیهای اینترنتی زیر نظر شهرداری قرار بگیرند.
در شرایطی که بیشتر ما تا همین امروز از این خبر مطلع نبودیم، ظاهرا مدتهاست که مذاکرهها و لابیها و تلاشهای زیادی صورت گرفته و افراد زیادی موافق یا محالف نظارت شهرداریها بر تاکسیهای اینترنتی هستند.
موضوع وقتی حساس میشود که بدانیم تاکسیهای اینترنتی کلا بیش از ۲ میلیون راننده ثبتشده دارند. ما نمیدانیم که چه تعداد از این ۲ میلیون نفر فعال هستند، اما حتی اگر کمتر از نیمی از این رانندهها فعال باشند، مسلما خروجی جلسه فردا برای تعداد بسیار زیادی از مردم مهم خواهد بود.
حالا چرا زیر نظر قرار گرفتن شهرداریها اینقدر مهم شده؟
چون در این صورت تاکسیهای اینترنتی باید از همان قوانین تاکسیهای سنتی پیروی کنند و شاید مجبور باشند تابع همان قیمتگذاریهای روتین و خشک قرار بگیرند. در این صورت قدرت رقابت از اسنب و دیگر تاکسیهای ایترنتی سلب میشود و حتی از نظر تعداد ناوگان فعال ممکن است به تناسب، درخواستهایی برای کوچکسازی از تاکسیهای اینترنتی بشود. این دو مطلب و نیز فشار محدودکننده قوانینی که از ابتدا با اشراف بر شرایط حمل و نقل مدرن، وضع نشدهاند، باعث شده که مدیران تاکسیهای اینترنتی حتی از احتمال تعطیلی این سرویسها را هم مطرح کنند!
در جلسه فردا لایحه قانون توسعه حمل و نقل عمومی اصلاح خواهد شد. یکی از اصلاحات این لایحه لغو قانون نظام صنفی برای ارائهدهندگان خدمات هوشمند جابهجایی و آژانسهای اتومبیل کرایه خواهد بود.
سوالات و ابهامات ما در مورد این خبر کم نیست.
یکی از اساسیترین سوالها که پرسش آن فراموش میشود این است که وابستگی حرفهای این حجم از شهروندان ایرانی به تاکسیهای اینترنتی، آیا چیز متناسبی است. اصلا چرا و چه در شرایطی ۲ میلیون نفر تصمیم گرفتهاند که راننده یکی از تاکسیهای اینترنتی بشوند؟ چند درصد این رانندهها درآمدی دلخوشکننده دارند؟
آیا راحتی و ارزانی تاکسیهای اینترنتی، در تقابل با برنامههای کلان دولت و شهرداریها برای ترویج حمل و نقل عمومی نیست؟
آیا زیر نظر قرار گرفتن شهرداریها واقعا بد است یا میتواند یک تناسب خوب بین نیاز مردم به تاکسیهای اینترنتی – تعداد رانندهها و میزان استفاده از همین ناوگان محدود حمل و نقل عمومی ایجاد کند؟
آیا اصلا با قوانین روتین میتوان تاکسیهای اینترنتی را تحت پوشش قرار داد؟
با نظارت یا عدم نظارت شهرداریها بر تاکسیهای اینترنتی چه کسی بیشتر زیان میبینید یا سود میکند؟ مردم، مدیران تاکسیهای اینترنتی، حمل و نقل عمومی و هوای پاک، رانندهها؟
[ad_2]