[ad_1]
کره شمالی یک کشور شرق آسیایی با وسعت ۱۲۰ هزار و ۵۳۸ کیلومتر مربع و جمعیت حدود ۲۴ میلیون نفر است. این کشور بیش از ۳ هزار و ۸۰۰ کیلومتر مرز مشترک با همسایههای خود دارد و مهمترین همسایه و دشمن آنها نیز کره جنوبی است. سئول و پیونگ یانگ از دهه ۵۰ میلادی با هم اختلاف داشتند و در طول تاریخ درگیریهای کوچک و بزرگی نیز میان آنها به وجود آمده است. کره شمالی که با نام جمهوری دموکراتیک خلق کره شناخته میشود از جنوب با کره جنوبی و از شمال با چین همسایه است و در قسمت شمال شرقی خود نیز مرز کوچکی با روسیه دارد. در سال ۱۹۴۵، کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد و روسها، قسمت شمالی را در اختیار خود گرفتند و قسمت جنوبی نیز در تصرف آمریکاییها بود.
بر اساس آمار منتشر شده، کره شمالی حدود ۷۰۰ هزار نیروی نظامی آماده رزم و ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر نیروی نظامی ذخیره در اختیار دارد و در ردهبندی قدرتمندترین ارتشهای دنیا، این کشور کمونیستی در رده ۳۵ دنیا قرار گرفته است. در سوی دیگر، ارتش آمریکا به عنوان قدرتمندترین ارتش جهان شناخته میشود و با جمعیت بیش از ۳۲۱ میلیون نفر، دارای ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر نیروی آماده به رزم و ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر نیروی نظامی ذخیره است.
ارتش خلق کره، نامی است که بر روی ارتش کره شمالی گذاشته شده است. این ارتش از ۵ زیرشاخه تشکیل شده و طبق برخی آمار، بالاترین درصد خدمه مسلح را نسبت به کشورهای دیگر دارد. این آمار نشاندهندهی این موضوع است که در کره شمالی از هر ۲۵ نفر، یک نفر سرباز است. حتی یکی از کارشناسان مسائل سیاسی معتقد است که در کره شمالی، همه سرباز هستند و در صورت بروز جنگ، همهی آنها آمادهی رزم خواهند بود.
از زمانی که حکومت کمونیستی در کره شمالی برپا شد، این کشور همواره با کشورهای آمریکا، ژاپن و کره جنوبی در جنگ و مشاجره قرار داشت و این تقابل در بعضی از سالها به تنشهای شدیدی تبدیل شده است. امروز نیز ارتش کره شمالی تحت امر رهبر این کشور یعنی کیم جونگ اون در صدر اخبار دنیا قرار گرفته است. این ارتش شامل ۵ زیرشاخه نیروی زمینی، هوایی، دریایی، عملیاتهای ویژه و توپخانه بوده و بودجه سالانه آن حدود ۷ میلیارد دلار است.
اما در سوی مقابل، بودجه نظامی آمریکاییها با بودجه نظامی تمامی ارتشهای دنیا برابری میکند و اصلا قابل قیاس با بودجه کره شمالی نیست. واشنگتن، بودجه ۶۰۰ میلیارد دلاری را برای بخش دفاعی و نظامی خود در نظر گرفته است؛ این در حالیست که دونالد ترامپ پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور جدید ایالات متحده آمریکا، طرح افزایش ۹ درصدی این بودجه را ارئه داده است. نیروهای نظامی آمریکا از پنج شاخه اصلی نیروی زمینی، نیروی هوایی، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نگهبانان ساحلی تشکیل میشود. ارتش این کشور در جنگهای زیادی مانند جنگ جهانی دوم، جنگ ویتنام، جنگ کره، افغانستان و عراق حضور داشته و آمادگی و شرایط مبارزه کردن را در خود حفظ کرده است. رئیس جمهور آمریکا از طریق وزارت دفاع، فرماندهی این ارتش را در اختیار دارد و سیاستهای نظامی آن را تعیین میکند. جدول زیر نشاندهندهی میزان نیروها در بخشهای مختلف ارتش آمریکا را بر طبق آخرین آمار نشان میدهد:
یکی از مهمترین ویژگیهای ارتش کره شمالی این است که سربازها در پادگان همیشه آماده هر نوع عملیاتی هستند. علاوه بر سربازهای آماده به رزم و سربازهای ذخیره، این کشور کمونیستی دارای مردمی است که دوره نظامی میبینند تا در صورت لزوم به ارتش ملحق شوند. تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی، حدود ۱۲ میلیون شهروند کره شمالی که عمدتا هم جوان هستند، دوره آموزشی سربازی را طی کردند تا در مواقع اضطراری به خدمت ارتش دربیایند.
نیروی زمینی ارتش کره شمالی، در قالب ۲۰ سپاه شامل ۶۰ لشگر و تیپ پیاده، ۲۵ تیپ مکانیزه، ۱۵ تیپ زرهی، ۲۵ تیپ نیروی ویژه و ۳۰ تیپ توپخانه تشکیل شده و حداقل ۹۰ هزار نیروی ویژه در آن فعالیت میکنند. گفته میشود که ارتش آمریکا در صورت حمله به کره شمالی از طریق مرز کره جنوبی، برای رسیدن به پیونگ یانگ با وجود فاصله کم، باید از پس ۶۰۰ هزار نفر نیروی رزمی فعال در ۱۲۰ تیپ و لشگر بربیاید. این در حالیست که کره شمالی با اقتصاد بسیار ضعیفی روبروست و حتی برای تامین غذای مردم خود، ناچار به وارد کردن مواد غذایی از چین شده است؛ بنابراین داشتن چنین ارتش پرجمعیتی نسبت به جمعیت کل کشور و بودجه دفاعی ۷ میلیاردی برای بودجه سالانه کل ۴۰ میلیارد دلار از نظر اقتصادی توجیهپذیر نیست.
گفتن اینکه کره شمالی به طور دقیق چه میزان سلاح دارد و از چه تجهیزاتی استفاده میکند کمی سخت است؛ چرا که کره شمالی، کشور ایزولهای است که کمتر اطلاعاتی به خصوص در مسائل سیاسی و نظامی از آن درز میکند و تنها میتوان بر اساس حدس و گمان و تصاویری که گاه و بیگاه منتشر میشود و البته لیست خریدهای خارجی این کشور کمونیستی، در این مورد صحبت کرد.
کره شمالی از تجهیزات ساخت روسیه، چین و ساخت داخلی استفاده میکنند و از این نظر شباهت زیادی به کشور ما دارند؛ چرا که آنها به طور گستردهای دست به مهندسی معکوس تسلیحات چینی و روسی زدهاند. همانطور که گفته شد، این کشور کمونیستی از توان مالی بالایی برخوردار نیست و به همین دلیل توانایی خرید تجهیزات مدرن روسیه و چین را ندارد. بسیاری از تسلیحاتی که در خدمت ارتش کره شمالی هستند به دهههای ۵۰ تا ۷۰ میلادی مربوط میشوند. در واقع این موضوع اصلیترین مشکل ارتش کره شمالی است که با وجود برخورداری از ارتش پرجمعیت و آماده به رزم، توان استفاده از تجهیزات مدرن و باکیفیت را ندارد.
در آن سوی میدان، نیروی زمینی ارتش آمریکا با داشتن بیش از یک میلیون پرسنل و نیروی نظامی جزو بزرگترین ارتشهای دنیاست. این نیرو از ۱۲ مرکز فرماندهی شامل آموزش و دکترین، توسعه و امکانات و آمادگی، ارتباطات و مخابرات، اطلاعات و امنیت، خدمات بهداشتی، پژوهش جنایی، مدیریت ترافیک نظامی، فرماندهی نظامی ناحیه، ارتش مستقر در اروپا، ارتشهای هشتگانه، آکادمیهای نظامی و کلمبیا (با هدف تامین امنیت پایتخت آمریکا) تشکیل شده است. همچنین آمریکاییها بر خلاف کره شمالی دارای مجهزترین و پیشرفتهترین ارتش دنیاست و تجهیزات مورد استفاده در ارتش این کشور همگی جزو مدرنترین تسلیحات جهان هستند.
در حال حاضر، ارتش کره شمالی از تسلیحات قدیمی مانند تپانچه تایپ ۶۴ و تایپ ۶۶ ساخت ۱۹۰۳ و ۱۹۳۳ شوروی که اکنون در داخل کره شمالی تولید میشود و مسلسلهای دستی جنگ جهانی دوم مانند پی پی اس ۴۱ و ۴۳ استفاده میکنند. سلاح تهاجمی مورد استفاده در ارتش این کشور، ای کی ۴۷ کلاشینکف روسی است و البته از اسلحه ای کی ۷۴ نیز استفاده میشود. مسلسل آر پی کا و سلاح تک تیراندازی دراگانوف از دیگر تسلیحاتی هستند که در اختیار ارتش کره شمالی قرار دارند. کرهایها اکنون در زمینه تولید سلاحهای سبک و نیمه سبک پیاده نظام به روش مهندسی معکوس به خودکفایی کامل رسیده و سلاحهای کلاشینکف، مسلسل آر پی کا، مسلسل سنگین دوشیکا، مسلسل آر پی دی و نسخه بومی ام ۱۶ ای آمریکایی (نسخه چینی این سلاح) را در داخل کشور تولید میکنند.
کره شمالی حدود ۶ هزار تانک و ۳ هزار نفربر نظامی در اختیار دارد که با این تعداد میتواند هرجایی را با خاک یکسان کند. یادآور میشویم که ارتش اسرائیل در حمله سال ۲۰۰۶ به حزبالله لبنان تنها از ۲۰۰ تانک استفاده کرده بود. آنها همچنین از ۲ هزار و ۲۵۰ قبضه سلاح خودکششی، ۴ هزار و ۳۰۰ توپ جنگی و ۲ هزار و ۴۰۰ موشک سطح به سطح، زمین به هوا و دریا بهره میبرند. تانک تی ۵۴، مهمترین تانک رزمی ارتش این کشور محسوب میشود که در بیشتر دنیا از دهه ۷۰ میلادی کنار گذاشته شده و شاید کره شمالی تنها کشوری باشد که از این نوع تانکها استفاده میکند. البته کرهایها در سال ۲۰۰۲، تانک جدیدی را با نام پوک پونگ هو به خدمت ارتش در آورده که دارای توپ ۱۲۵ میلیمتری با گلولهگذاری خودکار بوده و از زره ترکیبی بهره میبرد. سامانه کنترل آتش و مسافتیاب لیزری این تانک مشابه تی ۷۲ اس است.
ارتش آمریکا نیز دارای نزدیک به ۹ هزار تانک، ۴۱ هزار خودروی زرهپوش جنگی، نزدیک به ۲ هزار توپ خودکششی، هزار و ۳۰۰ توپخانه متحرک و هزار و ۳۵۰ سیستم پرتاب موشک است. تانکهای آمریکاییها از نوع تانکهای مدرن آبرامز هستند و یکی از برنامههای فعلی ارتش آمریکا، بهروزرسانی آبرامز به مدل M1A3 است.
بنا بر گزارشهای منتشر شده، کره شمالی بین ۶ تا ۸ هزار توپخانه در اختیار دارد که کابوسی برای هر کشوری در دنیا حتی آمریکا خواهد بود. همچنین رسانههای غربی پیشبینی میکنند که این کشور کمونیستی دارای ۲ هزار تا ۳ هزار و ۵۰۰ خمپارهانداز زمین به زمین و ۳ هزار موشکانداز باشد که حتی قابلیت شلیک به نیویورک در شرق آمریکا را نیز دارند. ارتش کره شمالی بیشتر روی راکتاندازها تمرکز دارد تا روی توپخانه و تمامی توپهای آنها ساخت شوروی و یا چین هستند. آنها حداقل از ۴ هزار راکتانداز ۱۰۷ میلیمتری مینی کاتیوشا تحت لیسانس چین استفاده میکنند و تعداد نامشخصی راکتانداز ۱۲۲ میلیمتری م گراد (نسخههای داخلی)، ۲۰۰ لانچر پرتاب راکت ۲۴۰ میلیمتری ساخت دهه ۵۰ شوروی، ۲۰۰ لانچر راکت ۲۰۰ میلیمتری ساخت دهه ۵۰ شوروی، ۵۰۰ لانچر راکت ۱۲۲ میلیمتری م گراد ساخت دهه ۶۰ و ۷۰ شوروی و در مجموع حدود ۲ هزار تا ۳ هزار و ۵۰۰ راکتانداز در کالیبرهای مختلف در اختیار نظامیان کره شمالی قرار دارد. همچنین آنها، راکت ۳۰۰ میلیمتری ان کا ۰۹ را با سامانه هدایت و برد ۲۰۰ کیلومتری، به خدمت ارتش خود درآوردهاند. مهمترین موشکهای کره شمالی نیز موسودان با برد بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ مایل و تائپودونگ ۱ و ۲ با بردهای ۴ هزار و ۲۰۰ و ۶ هزار و ۲۰۰ مایل هستند.
در سمت ارتش آمریکا، توپهای هویتز ۱۵۵ میلیمتری M777 که از سال ۲۰۰۵ وارد خدمت شده، یکی از مهمترین آتشبارهای میدانی این ارتش به شمار میرود. این توپها را حتی میتوان درون یک هواپیمای C130 یا V22 قرار داد و به عنوان پشتیبانی هوایی استفاده کرد. اصلیترین آتشبارهای خود کششی آمریکاییها را از دهه ۷۰ به بعد، آتشبارهای ام ۱۰۹ تشکیل میدهد. آنها به توپخانههای خود نیز بسیار اهمیت میدهند و از آتشبارهای موشکی M142 استفاده میکنند که توانایی حمل و شلیک ۶ راکت ۲۲۷ میلیمتری را با دقت بسیار بالا دارند. MGM-140 نیز آتشبار میانبرد تاکتیکی ارتش آمریکاست که با راکتهای ۶۱۰ میلیمتری و برد ۱۶۰ کیلومتری، دقت و قدرت آتش مناسبی دارد. در مجموع، ارتش آمریکا دارای هزار و ۳۰۰ آتشبار موشکی است.
مقایسه قدرت نظامی آمریکا و کره شمالی از نظر نیروی هوایی
در سالهای اخیر، نیروی هوایی ارتش کره شمالی مانند نیروی زمینی و یگانهای موشکی این کشور توسعه پیدا نکرد. با این حال نیروی هوایی کره شمالی با برخورداری از ۴۵۲ فروند جنگنده، ۱۰۰ فروند هواپیمای ترابری، ۱۶۹ فروند هواپیمای آموزشی و ۲۲۰ فروند هلیکوپتر، به عنوان یکی از قدرتهای هوایی آسیا شناخته میشود. در مجموع به نظر میرسد که این کشور کمونیستی در نبردهای هوایی ضعف داشته باشد و بعید است که بتواند مقاومت چندانی را از خود نشان دهد. هواپیماهای میگ ساخت شوروی، بخش اعظم ناوگان هوایی ارتش کره شمالی را به خود اختصاص میدهد. خلبانان کرهای نیز از نظر آمادگی رزمی در جایگاه پایینی قرار دارند. این نیرو در حال حاضر شامل ۶ لشگر پروازی، ۴ لشگر دفاع هوایی و ۲ لشگر لجستیکی و آموزشی است. یکی از دلایل تلفات بالای کره شمالی در جنگ کره این بود که نیروی هوایی آمریکا و کره جنوبی در این جنگ با بمبارانهای متوالی، نیروهای زمینی کمونیستی را تار و مار میکردند و نیروی هوایی کره شمالی توان مقابله با آنها را نداشت.
آموزش خلبانان در کره شمالی نیز با سبک پروازی شوروی انجام میشود. در این روش، خلبان رهگیر به طور کامل در زمان پرواز، تحت هدایت رادار زمینی است و تمامی دستورات را از افسر رادار میگیرد و به همین دلیل هیچ ابتکار و آزادی عملی در هنگام ماموریت ندارد. ساعات پرواز خلبانان کرهای نیز بسیار اندک است و مجموع این مسائل باعث میشود که شکست کره شمالی در نبرد هوایی تقریبا قطعی باشد.
در جدول زیر لیست تجهیزات و هواپیماهای خط هوایی ایرا کره که تنها خط هوایی کره شمالی است را مشاهده میکنید:
در آن سوی نبرد، نیروی هوایی آمریکا دارای بهروزترین، مجهزترین و قدرتمندترین تسلیحات دنیاست. این نیرو اکنون بزرگترین نیروی هوایی جهان است و با ۱۰ مرکز فرماندهی شامل فرماندهی هوافضایی، پشتیبانی، سیستمهای نیروی هوایی، آموزش، ترابری، هوایی استراتژیک، هوایی آلاسکا، نیروی هوایی ذخیره، سرویس اطلاعات نیروی هوایی و آکادمی، از ساختار قدرتمندی بهره میبرد. شمار کل پرندههای جنگی نیروی هوایی آمریکا، بیش از ۱۳ هزار فروند گزارش شده که شامل ۲ هزار و ۴۰۰ جنگنده، ۲ هزار و ۸۰۰ هواگرد ثابتبال ویژه حمله هوایی، ۵ هزار و ۸۰۰ هواپیمای ویژه حمل و نقل، ۲ هزار و ۸۰۰ هواپیمای آموزشی، ۶ هزار هلیکوپتر و هزار هلیکوپتر جنگنده میشود.
برخی از تسلیحات نیروی هوایی آمریکا
بدون شک، اف ۲۲ بهترین جنگنده حال حاضر جهان است. این هواپیمای خوش ساخت آمریکایی، قابلیت شکستن دیوار صوتی، رادارگریزی کامل و حمل موشکهای کروز را دارد که البته اینها بخش کوچکی از تواناییهای اف ۲۲ هستند. نیروی هوایی آمریکا برای ساخت هر یک از این جنگندهها، حدود ۱۵۰ میلیون دلار هزینه کرده و هزینه کلی تولید ناوگان جنگندههای اف ۲۲ آمریکا حدود ۶۵ میلیارد دلار برآورده شده است. تولید جنگندههای اف ۲۲ در سال ۲۰۰۹ به دلیل هزینههای زیاد متوقف شد.
مقایسه قدرت نظامی آمریکا و کره شمالی در بخش نیروی دریایی
نیروی دریایی کره شمالی، یک نیروی کاملا دفاعی است و معمولا در محدوده ۵۰ کیلومتری سواحل کره شمالی به عملیات میپردازد. این نیرو، کوچکترین نیروی نظامی کره است و مانند سایر بخشها، از تسلیحات قدیمی و از رده خارج شده استفاده میکند. منابع غربی در سال ۲۰۰۷ میلادی، آماری را در مورد نیروی دریایی کره شمالی منتشر کرد و بر اساس آن، این نیرو دارای ۴۶ هزار نفر پرسنل و ۷۵۰ شناور سطحی و زیرسطحی است. پایگاه گلوبال فایرپاور نیز امتیاز ۹۶۷ را به نیروی دریایی این کشور اختصاص داده است. بر اساس آمار این سایت، نیروی دریایی ارتش کره شمالی دارای ۳ ناوچه، ۷۰ زیردریایی، ۲۳ مین دریایی و ۲۱۱ هواناو است. قدرت کره شمالی در بخش دریایی بر روی شناورهای زیرسطحی یا همان زیردریاییها متمرکز شده و پیونگ یانگ، بارها موشکهای سطح به سطح دریاپایه را از زیردریاییهای خود به اهدافی در دریای ژاپن شلیک کرده است.
بیشتر زیردریاییهای کره شمالی از کلاس سانگ هستند و ۴۰ فروند از این زیردریایی تولید شده است. این نوع زیردریاییها در واقع یک مینی زیردریایی هستند که تنها ۳۴ متر طول و ۲۷۵ تن وزن دارند و به اندازهای کوچکند که حتی اتاق اژدر هم ندارند و تنها محموله آن دو اژدر درون لوله است. همچنین ۲۲ فروند زیردریایی کلاس رموو ساخت دهه ۵۰ شوروی با وزن ۱۸۳۰ تن و ۸ لوله پرتاب اژدر ۵۳۳ میلیمتر، ۱۰ زیردریایی یونو با وزن ۱۳۰ تن و طول ۲۲ متر و ۱۰ زیردریایی کلاس گلفت ساخت دهه ۵۰ شوروی با ۲۷۰۰ تن وزن از دیگر زیردریاییهای ارتش کره شمالی است. در مجموع، تعداد زیردریاییهای کره شمالی چشمگیر است اما سطح فناوری آنها به دهه ۵۰ میلادی برمیگردد و همین مسئله، قدرت نیروی دریایی این کشور را کاهش میدهد.
آمریکاییها در بخش نیروی دریایی هم بزرگترین نیروی جهان را دارند؛ تا اندازهای که وزن ناوگان نبرد این نیرو از مجموع نیروی ۱۳ کشور بعد از خود بیشتر است. نیروی دریایی آمریکا همچینن بزرگترین ناوگان ناوهای هواپیمابر را با ۱۱ ناو در حال خدمت و یک ناو در حال ساخت دارد. این نیرو در مجموع از ۳۳۰ هزار نفر پرسنل در حال خدمت، ۱۰۲ هزار نفر پرسنل ذخیره، ۲۸۶ کشتی فعال و بیش از ۳ هزار و ۷۰۰ هواپیما بهره میبرد. همچنین ۷۲ زیردریایی، ۶۲ ناوشکن، ۱۳ کشتی دفاعی ساحلی و ۱۱ مین دریایی در نیروی دریایی این کشور آماده به خدمت هستند.
ناو هواپیمابر نیمیتز، ناو هواپیمابر دوایت آیزنهاور، ناو هواپیمابر کارل وینسون، ناو هواپیمابر تئودور روزولت، ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن، ناو هواپیمابر جرج واشنگتن، ناو هواپیمابر جان سی استنیس، ناو هواپیمابر هری اس ترومن، ناو هواپیمابر رونالد ریگان، ناو هواپیمابر جرج اچ دبلیو بوش، ناو هواپیمابر جرالد آر فورد، ناو هواپیمابر جان اف کندی، ناو هواپیمابر انترپرایز، کشتیهای تهاجمی آبی – خاکی واسپ، اسکس، کرسارژ، باکسر، آیوجیما، بلوریج و ماونت ویتنی و همچنین ناوشکنهای زاموالت، مایکل مورفی، اسپرانس، ویلیام پی لورنس و وین ای میر از جمله کشتیها و ناوهایی هستند که در نیروی دریایی ارتش آمریکا مورد استفاده قرار گرفته است.
مقایسه قدرت نظامی آمریکا و کره شمالی از نظر قدرت هستهای
کره شمالی از نظر فناوری، کشور عقبافتادهای است اما تسلیحات هستهای، مهمترین سلاح در زرادخانههای این کشور محسوب میشود. در واقع هرگاه نام کره شمالی به گوش میرسد، اولین چیزی که به ذهن خطور میکند، بمبهای اتمی این کشور کمونیستی است. با این حال، دشمنان کره شمالی باید این موضوع را در نظر داشته باشند که آنها علاوه بر سلاح هستهای، مجهز به دهها هزار تسلیحات سنگین هستند که میتواند برای هر کشوری خطرناک باشد. با وجود فقر اقتصادی، دولت کره شمالی هزینههای سرسامآوری را خرج تسلیحات هستهای و موشکی خود کرده است. نخستین آزمایش هستهای کرهایها در سال ۲۰۰۶ انجام شد و آنها دومین آزمایش هستهای خود را در سال ۲۰۰۹ انجام دادند که گفته شده با شکست همراه بوده است. این پایان کار نبود و سومین آزمایش نیز در سال ۲۰۱۳ میلادی انجام شد. آمار دقیقی در مورد تعداد تسلیحات هستهای کره شمالی وجود ندارد اما پیشبینی میشود که ۶ یا ۷ زرادخانه مهم تسلیحات هستهای در این کشور وجود داشته باشد.
برخی از منابع معتقدند که موشکهای کره شمالی قابلیت حمل کلاهکهای اتمی را ندارند اما برخی منابع غربی میگویند که موشکهای رودونگ و پائونودنگ کره شمالی از نظر تئوری توانایی حمل کلاهک اتمی را دارند. همچنین کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی در سال ۲۰۱۵ از دستیابی این کشور به بمب هیدروژنی خبر داد و یک ماه بعد آن را آزمایش کرد که مشخصه آن، زمینلرزهای به بزرگی ۵٫۱ ریشتر در ۱۹ کیلومتری شمال شرقی سونگ جیبائگام در کره شمالی بود. توپخانههای سنگین و موشکهای بالستیک از دیگر توانمندیهای ارتش این کشور است.
در سوی مقابل هم تسلیحات هستهای، مرگبارترین بخش زرادخانه آمریکا را تشکیل میدهد. طبق آخرین آمار، آمریکاییها صاحب ۷ هزار و ۵۰۰ کلاهک هستهای هستند که بیش از هزار مورد از آنها در حالت آماده عملیات قرار دارند. در واقع آمریکا اولین و تنها کشوری است که در یک جنگ واقعی از سلاح هستهای استفاده کرده و در جریان جنگ جهانی دوم دست به بمباران اتمی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن زد. آنها همچنین دارای موشکهای بالستیک قارهپیمای خشکیپایه LGM-30 هستند که از دهه ۷۰ تاکنون در حالت عملیاتی قرار دارند. ارتش آمریکا، ناوگانی متشکل از ۴۵۰ مینوتمن را در اختیار دارد که تا سال ۲۰۱۸ آن را به ۴۰۰ عدد کاهش خواهد داد.
نتیجهگیری
ارتش کره شمالی از نظر کمیت، بسیار بزرگ و رعبآور است و تسلیحات هستهای آنها نیز بزرگترین تهدید برای دشمنان به شمار میرود؛ اما این کشور شرق آسیایی به دلیل مشکلات تحریم و کمبود منابع مالی از تجهیزات مدرن محروم شده و تمامی تسلیحات آنها از رده خارج شده هستند.
در واقع چیزی که کره شمالی را به یک دشمن ترسناک برای کشورهایی چون آمریکا و کره جنوبی تبدیل کرد، توان بالستیک و اتمی آن است و دیگر هیچ. در سوی دیگر میدان، این یک واقعیت است که آمریکا قدرت برتر نظامی دنیاست اما دخالتهای این کشور غربی در منطقه میتواند آتش یک جنگ خطرناک را شروع کند؛ جنگی که احتمال آن با این شرایط پیش آمده، اصلا دور از ذهن نیست. امیدواریم روزی فرا برسد که هیچ جنگی در دنیا نباشد و هیچ انسان بیگناهی در جنگهایی که سیاستمداران آن را به راه انداختهاند کشته نشود.
جدول مقایسه کلی دو کشور از نظر Global Firepower در سال ۲۰۱۶
[ad_2]