[ad_1]
ساعت برنارد به دستان طراحان UAZ افتاد
هیچ وقت یادم نمیرود که سال ۱۳۸۳، برنامهای تلویزیونی به نام ساعت برنارد از شبکه یک پخش میشد. این برنامه برای کودکان و نوجوانان بسیار جذاب بود؛ برنارد که شخصیت جوان و اصلی داستان بود، یک ساعت جیبی داشت و به وسیله آن، زمان را متوقف میکرد. حالا به نظر میرسد که طراحان شرکت UAZ، ساعت برنارد را در زمان جنگ جهانی دوم گیر آوردهاند و در همان عصر متوقف شدهاند!
شاید حس کردن توقف زمان در یک سریال، صحنه متفاوت و حس جالب و البته موقتی را به مخاطب القا کند اما این امر در مورد دنیای واقعیت صدق نمیکند. در دنیایی که ثانیه ثانیهی آن ارزش بالایی برای شرکتهای طراحی و مهندسی دارد، پایبند بودن به سبک طراحی گذشته چندان جالب نیست.
همان زمانی که خودروها طراحی فوقالعاده ساده، جعبهای با عناصر طراحی ساده مثل چراغهای گرد و سپرهای فلزی داشتند. خودروهای این بخش به طول کلی، طراحی جعبهای چند قسمته دارند و از عناصر طراحی بدوی اتومبیلهای کلاسیک یعنی چراغهای گرد و لولای درهای بزرگ و توچشم و سپرهای غیریکپارچه استفاده شده است.
خودروهایی هم که به ایران میآیند، همین شکلیاند؟
نه، خودروهای پاتریوت، پیکاپ و کارگو سبک طراحی جدیدتری نسبت به محصولات بخش Commercial دارند. با این حال، زبان طراحی این محصولات در مقایسه با خودروهای امروزی، قدیمی جلوه میکند. بگذارید با مثال شروع کنیم، پاتریوت که یکی از محصولات احتمالی برای ورود به بازار ایران است، زبان طراحی اواخر دهه ۹۰ میلادی یا اوایل سال ۲۰۰۰ را دارد.
این اعداد با توجه به حجم پیشرانه خیلی بالا ارزیابی نمیشود. بر اساس اطلاعات سایت رسمی سازنده، پاتریوت دیفرانسیل عقب بوده اما توزیع نیرو به چهار چرخ امکانپذیر است. همچنین یک جعبهدنده ۵ سرعته دستی این شاسیبلند را همراه میکند.
قدیمی اما سرسختتر از ژاپنی
بین بیشتر مردم این جمله متداول است: خودروهای آمریکایی به ابهت، خودروهای آلمانی به هوش مهندسی به کار رفته و خودروهای فرانسوی به قیمت ارزان مشهور باشند. در این میان خودروهای ژاپنی به عنوان خودروهای سرسخت معروف هستند. به نظر میرسد که خودروهای روسی همیشه از نگاه مردم به دور بوده و از قلم میافتاد. احتمالا یکی از دلایل مهم آن، صادرات محدود خودروهای روسی به دیگر کشورها باشد. خودروهای روسی از دیرباز به سرسختی و قوی بودن مشهور بودند؛ قوی بودنی که به مشخصات فنی دلالت نداشته بلکه به مقاومت بالا در شرایط آب و هوایی و جادهای سخت اشاره دارد.
پیکاپ در بخش مستقل پیکاپ و کارگو در بخش Commercial قرار دارد. با وجود طراحی خودروهای خیلی قدیمی در لیست Commerical، ظاهر به روز تری دارد. پیکاپ و کارگو، هر دو از زبان طراحی مشابه پاتریوت بهره میبرند و تنها تفاوت آنها، کلاس خودرویی آنهاست. مشخصات فنی این سه محصول هم یکسان است.
گویا طراحان این شرکت، حوصله و وقت زیادی برای دست به قلم شدن نداشتند و یک طراحی را برای این سه اتومبیل، کپی و پیست کردهاند! در لیست اطلاعات این خودرو در سایت UAZ، باز هم با اعداد یکسانی مثل حجم پیشرانه ۲۶۹۳ سیسی و قدرت ۱۳۴٫۶ اسببخار مواجه میشویم. در عمل جز کلاس این سه خودرو، بیشتر ویژگیهای طراحی و مشخصات فنی آنها مشابه یکدیگر است.
امتیازهای مثبت خودروهای روسی را گفتیم اما باید بازهم درنظر داشته باشیم که زبان طراحی این محصولات خیلی به روز نیستند. مشخصات فنی آنها هم خیلی هیجانانگیز و تکاندهنده نیست. بنابراین مشتریانی که میخواهند چنین کلاس خودروهایی را تهیه کنند باید تصمیم خود را بگیرند؛ این که خودرویی با طراحی بهروز و شیک و مشخصات فنی متداول میخواهند یا یک خودرویی با طراحی قدیمی، مشخصات فنی متوسط ولی واقعا سرسخت و مقاوم؟
[ad_2]