گوش اندام شنوایی است و وظیفه آن دریافت امواج صوتی و حفظ تعادل است . سلولهای گیرنده شنوایی توسط صوت تحریک میشود ، این تحریکات در مسیر اعصاب شنوایی حرکت می کنند و به قشر مخ رسیده و صوت در آنجا درک می شوند . گوش از سه قسمت گوش بیرونی لاله گوش ، مجرای شنوایی و پرده سماخ ) ، گوش میانی و گوش داخلی تشکیل شده است که اختلال و بیماری در هریک از این قسمت ها می تواند سبب افت شنوایی خفیف تا کری کامل شود.
اصول مراقبت از گوش :
ناراحتی هر گوش ممکن است مادرزادی یا در اثر بیماریهای عفونی و یا انتقال عفونت از طریق دهان و حلق و بینی باشد . بنابراین اگر در بینی و گلو عفونتی وجود داشته باشد می بایست سریعاً آنرا برطرف ساخت. در هنگام ابتلاء به سر ماخوردگی می بایست احتیاطات لازم را به عمل آورد . هنگام تخلیه بینی لازم است هر دو سوراخ بینی بازنگه داشته شود و به آرامی بینی تخلیه شود . چرا که دمیدن شدید می تواند سبب انتقال عفونت از بینی به گوش شود.
هیچ گاه گوش را با چوب کبریت ، خلال دندان ، سنجاق سر یا وسایل نوک تیز مشابه تمیز نکنید چرا که احتمال پارگی پرده گوش وجود دارد. از وارد نمودن صابون زیاد در مجرای گوش خودداری کنید چرا که صابون چرک گوش را سخت نموده و بیرون آوردن آن را مشکل می سازدا هنگام شنا ا کردن یا شیرجه رفتن در آب بایستی از گوش ها محافظت نمود . شیرجه رفتن عمیق در آب باعث وارد آمدن فشار زیاد بر پرده گوش می شود و ممکن است ضایعاتی را در پی داشته باشد.
برای پیشگیری از بروز بیماریهای قارچی در گوش در هنگام شنا حتماً از محافظ های شنوایی استفاده کنید و هر گونه عفونت در گوش را سریعاً درمان کنید. چنانچه یکی از نشانه های زیر را در خود احساس کردید برای جلوگیری از بروز اشکالات جدی بعدی به پزشک متخصص مراجعه کنید.
-صداها را به خوبی درک نمی کنید و از طرف مقابل درخواست کنید صحبتش را تکرار کند.
– مکالمات افراد را بجای گوش از طریق حرکات لب های گوینده درک کنید.
-در موقع شنیدن مطالب سر خود را طوری جلو می آورید که صدا مستقیماً وارد گوش شود.
– در جاهایی که سرو صدای معمولی وجود دارد ( مثل رستوران و سینما) برخی کلمات و جملات را نمی شنوید.