دستگاه عصبی از سازمان یافته ترین دستگاههای بدن است . این دستگاه به همراه یک سری هورمونهای دیگر بین فعالیت های بی شمار بدن تعادل برقرار می کنند و واکنش های بدن را در مقابل محیط خارج تعیین می نمایند .
برخی از مهمترین بیماریها و اختلالا ت مربوط به این دستگاه عبارتند از: ( التهاب و آزردگی اعصاب محیطی که اختلال حس مثل گزگز و سوزن سوزن شدن و خواب رفتن عضو را در پی دارد .
التهاب پرده های مغز
، سکته مغزی ، ضایعات حسی و حرکتی ، تشنج ، صرع ، سرگیجه ، میگرن بیماری پارکینسون و ….
برخی از عوارض عصبی ارثی بوده ، برخی در اثر بیماریها و تصادفات به وجود می آیند و برخی دیگر در اثر عدم رعایت اصول بهداشت شغلی در هنگام کار با حلالها و موادشیمیایی ایجاد می شوند . به عنوان مثال ماده دی سولفیدکربن که به عنوان حلال در صنایع به کار می رود
عوارض عصبی شدیدی چون فلج نصف بدن ، تار شدن میدان دید و … در پی دارد
مراقبت های بهداشتی دستگاه عصبی :
به طوری که گفتیم سلسله اعصاب ارتباط دائم انسان را با محیط زندگی برقرار ساخته و از سوی دیگر ارتباط کامل اعضاء و هماهنگی بین آنها را به وجود می آورد.
از این رو دارای اهمیت خاصی بوده ودر مراقبت بهداشتی از این دستگاه عظیم می بایست نهایت دقت به عمل آورده شود . نکاتی که در زیر بدان ها اشاره گردیده است کمک مؤثری در حصول به این هدف می باشد.
پیشگیری از بروز بیماریهای عفونی و درمان به موقع آنها. استفاده از وسایل حفاظت فردی در صنایع و کارخانجات و رعایت اصول بهداشت حرفه ای به منظور پیشگیری از بروز مسمومیت هایی که ممکن است اعمال دستگاه عصبی را مختل سازند.
– درمان به موقع اختلالات متابولیکی .
– استفاده از رژیم غذایی مناسب و سرشار از ویتامین ها به خصوص ویتامین های گروهB
– رعایت کلیه اصول بهداشت فردی ، به ویژه دستگاه قلب و عروق و کنترل دقیق فشار خون.
– خودداری از انجام کارهایی که ممکن است به پیدایش زخم های عمیق ، شکستگی استخوانها ، بریدگی ها و ضربه های شدید منجرشود.
– خودداری از صرف مشروبات الکلی .
– مشارکت فعال در معاینات پزشکی دوره ای .
– اجتناب از خستگی های جسمی و روحی
– داشتن فعالیت جسمانی و خودداری از عدم تحرک .
– انجام ورزش های متناسب با سن به طور مستمر و دائم
– برخوردداری از خواب و استراحت کافی .
– خودداری از استفاده زیاد و ممتد داروهای آرام بخش.
– برخورداری از مراقبت های پزشکی صحیح و مداوم .
– اجتناب از اضطراب و هیجان و حفظ خونسردی در برابر مسایل زندگی .
– عدم پایبندی و دلبستگی به دنیای فانی و مادیات .
-تدارک زندگی ساده و بی آلایش ، قانع بودن و توکل برخدا در همه امور
-کنترل امیال و آرزوهای خود.
– اجتناب از سکونت در محیط های پر سروصدا .
– گرایش به سوی طبیعت و برخورداری از مواهب زیبای آن .
– عدم دخالت در امور دیگران ، مگر در فرصت های مناسب و محیط آرام و آن هم صرفاً برای رفع اختلافات طرفین
– برنامه ریزی صحیح در انجام کلیه کارهای روزمره و خودداری از عجله کردن های بی مورد.