[ad_1]
کانویر B-58 هاسلر
B-52
پس از دوره ای طولانی شامل مطالعات مختلف، راکول اینترنشنال که هم اکنون جزئی از بوئینگ است، توانست برای آنچه که در تولد B-1A خلق کرد برنده مسابقات بهترین طراحی شود. این نمونه ویژگی های منحصر به فردی همچون حداکثر سرعت ۲٫۲ ماخ در ارتفاع بالا و قابلیت پرواز در مسافت های طولانی با سرعت ۰٫۸۵ ماخ در ارتفاع بسیار پایین، در کارنامه ی خود به ثبت رساند.
B-1A
این برنامه در سال ۱۹۸۱ مجددا از سر گرفته شد و با تغییراتی در سطح مقطع راداری همراه بود. تولید دوباره تحت عنوان B-1B با تحولات دیگری نیز همراه بود که از جمله مهم ترین آن ها می توان به این موارد اشاره کرد: اگرچه حداکثر سرعت در ارتفاعات بالا به ۱٫۲۵ ماخ کاهش داشت، اما بیشینه سرعت در ارتفاعات پایین به ۰٫۹۶ ماخ افزایش یافت. سیستم های الکترونیک بمب افکن نیز به طور قابل توجهی متحمل پیشرفت شدند. از طرفی بدنه B-1 به منظور پرواز با حداکثر مخازن سوخت و ظرفیت بارگیری، تغییراتی مثبت را تجربه کرد.
B-1B
توسعه
همان طور که پیش تر اشاره شد، نیروی هوایی آمریکا تقاضای خود مبنی بر تولید بمب افکنی ترکیبی را ارائه داد. قرار بود این بمب افکن ظرفیت و برد B-52 و حداکثر سرعت ۲ ماخ B-58 را داشته باشد. ظرفیت سوختی حجیم B-52 امکان عملیات در ارتفاعات پایین تر و در عین حال به مدت بیشتری را در اختیار بمب افکن ترکیبی قرار می داد. بدنه بزرگ آن نیز قابلیت بیشتری در راستای مقابله با رادار ها را فراهم می کرد. لازم به ذکر است که پس از بازنشستگی F-111 در سال ۱۹۹۸ و همچنین F-14 تام کت در سال ۲۰۰۶، B-1 تنها پرنده نظامی مجهز به بال متحرکی است که به نیروی هوایی آمریکا خدمت می کند. البته این بمب افکن نارسایی های نیز داشته است برای مثال در سال ۱۹۹۰، دو مورد آتش سوزی در موتور آن گزارش شد و تاکنون ۹ فروند B-1 دچار سانحه هوایی شده و ۱۷ نفر خدمه کشته شده اند.
انواع
B-1A: این مدل نسخه ی اصلی طرح B-1 با حداکثر سرغت ۲٫۲ ماخ است. ۴ نمونه اولیه از این مورد ساخته شد اما هیچ گاه وارد خط تولید نشد.
B-1B: این مدل نمونه تغییر یافته ای از طرح B-1 است که حداکثر سرعت آن به ۱٫۲۵ ماخ کاهش یافته و به منظور عملیات در ارتفاعات پایین ساخته شده است. از B-1B در مجموع ۱۰۰ فروند تولید شد.
B-1R: این مدل نمونه ای هدفمند از B-1B است که تغییرات مهمی را متحمل شده است. از جمله اساسی ترین تحولات این بمب افکن می توان به این موارد اشاره کرد: رادار های تقویت شده، موشک های هوا به هوا، موتور های جدید پرت اند ویتنی اف ۱۱۹٫ حداکثر سرعت این نمونه ۲٫۲ ماخ برآورد شده است اما با کاهش ۲۰ درصدی برد نسبت به مدل های قبلی همراه است.
+ مشخصات عمومی
– خدمه: ۴
– بار مفید: ۵۶،۷۰۰ کیلوگرم
– طول: ۴۴٫۵ متر
– پهنای بال: در حالت جمع ۲۴٫۱ متر و در حالت باز ۴۱٫۸ متر
– ارتفاع: ۱۰٫۴ متر
– ماهی واره: NACA69-190-2
– وزن خالی: ۸۷،۱۰۰ کیلوکرم
– وزن بارگیری شده: ۱۴۸،۰۰۰ کیلوگرم
– بیشینه وزن برخاست: ۲۱۶،۴۰۰ کیلوگرم
– موتور هواگرد: ۴ موتور جنرال الکتریک F101-GE-102
– رانش خشک: ۷۷٫۴ کیلو نیوتون هرکدام
– رانش با پس سوز: ۱۳۶٫۹۲ کیلو نیوتون هر کدام
+ عملکرد
– حداکثر سرعت: در ارتفاعات بالا (۱۵،۰۰۰ متر) برابر با ۱،۳۳۵ کیلومتر بر ساعت و در ارتفاعات پایین (۶۰ الی ۱۵۰ متر) برابر با ۱،۱۰۰ کیلومتر بر ساعتگ
– برد: ۹،۴۰۰ کیلومتر
– سقف پرواز: ۱۸،۰۰۰
– بارگیری بال: ۸۱۶ کیلوگرم بر متر مربع
– نسبت نیرو به وزن: ۰٫۳۸
+ جنگ افزار ها
– بمب ها:
۸۴× Mk-82
۸۱× Mk-82
۸۴× Mk-62
۲۴× Mk-84
۲۴× Mk-65
۳۰× CBU-87/89/CBU-97
۳۰× CBU-103/104/105
۲۴× GBU-31 JDAM
۱۵× GBU-38 JDAM
۴۸× GBU-38 JDAM
۴۸× GBU-54 LaserJDAM
۹۶× or 144× GBU-39
۲۴× AGM-154
۲۴× AGM-158
– الکترونیک هوانوردی:
۱× AN/APQ-164
۱× AN/ALQ-161
۱× AN/ASQ-184
۱× Sniper Advanced Targeting Pod
[ad_2]